بعد از مدت ها فیل ما یاد هندستون کرد، با خودم گفتم حالا که قرار است دوباره به اسپانیا بروم برای تعطیلات، کمی اسپانیایی گوش کنم. اگر تا به امروز از موزیک های اسپانیایی (آمریکای جنوبی یا خود اسپانیا) گوش نداده اید، امتحان کنید. دنیا برایتان زیباتر میشود.
به هر حال رسیدم به آهنگی از ریکی مارتین، همون آهنگ معروف اون دوز ترس (یک دو سه) .چند بار که آهنگ رو شنیدم. نا خواسته خاطره ای از دوران کودکی به ذهنم خطور کرد. تو یکی از این آهنگ های ریکی مارتین یک خانومی میرقصید با لباسی آب رفته که کل مساحت لباسش، با احتساب زیر و رویش برای پوشاندن موهای سرش هم کافی نبود. به هر حال اولین بار که این خانوم در صحنه ظهور کرد، در یک جمعی بودم ، همه نشسته بودند شو میدیدند. قلبم بد میتپید، شرم تمام وجودم رو گرفته بود. خجالت میکشیدم. یا حتی بعد تر ها که در این فیلم های هالیوودی که در جمع میدیدیم همیشه نگران بودم که نکنه یه بار دامن از دست فیلم در بره و ....
تفاوت فرهنگ اسپانیایی و آلمانی هم موضوع بعدی بود که پرید تو مغزم ،حتی یه جک دو زبانه هم با توجه به آهنگ هایی که گوش میکردم و روحیه مردم اسپانیا و آلمان ساختم، که شد این:
+te tengo que besar?
-kein ahnung
و ضجه حضار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر