maestro!

از نوع نویسندگی مارکز(گابریل گارسیا را میگویم!) و شیوه روایت داستانهایش کیفور میشوم. البته بیشتر کتابهایی که از مارکز خوانده ام به گونه ای بخشی از زندگی وی بوده اند از کودکیش تا روزنامه نگاریش و حتی بعد تر ها. یا آن داستان زیبایی که از   دیدارش با همینگوی (منظور ارنست است!) در یکی از کتابهایش روایت میکند(احتمالا کتاب: زنده ام تا روایت کنم)  که سرشار از هیجان است برای من، آنجا که همینگوی را در آن طرف خیابان میبیند، نمیداند چه کند و همینگوی دور میشود و دورتر. مارکز فریاد میزند مائسترو! مائسترو!(maestro)

و همینگوی هم که حدس میزند در آن لحظه باید خیلی بد شانس باشد که اگر برگردد و جواب طرف را بدهد ،کنف شود به خاطر اینکه شخص معروف دیگری در آن ساعت روز و درآن خیابان مورد خطاب بوده. برمیگردد دستی تکان میدهد و جواب میدهد ادیوس می آمیگو!

خوبی این نوع کتاب های مارکز این است که در دل کتاب ،کتاب های دیگری را معرفی میکند که خودش خوانده و لذت برده. مثلا کتاب مون بزرگ را وقتی در کتاب مارکز نامش برده شد رفتم و خریدم و خواندم! یا کتابهای دیگری که یادداشت کردم که بخوانم یا خوانده ام.

Tyrion Lannister advice

never forget what you are.

the rest of the world will not.

wear it like armor.

and it can never be used to hurt you.

...لبخندت را نه!

اي ابروان وحشي تو، لشكر مغول

پس كي، دل خراب من آباد مي شود

در تو هزار مزرعه خشخاش تازه است

آدم به خنده هاي تو معتاد مي شود

آرزو بر جوانان عیب نیست!

مدت هاست که کتابی نخوندم و دلم لک زده واسه شروع کردن یک رمانی چیزی. کتابای زیادی هستند که من دوست دارم بخونمشون ولی فعلا تا مدت نامعلومی دست من کوتاهه.ولی این دفعه برم ایران باید یه چنتا کتاب بخرم بیارم بخونم.دوست ندارم که این ارتباطی رو که مدت ها براش زحمت کشیدم تا با ادبیات برقرار کنم از دست بدم. حقیقتا حس خوبی به من میده خوندن کتاب و بیشتر از اون داشتن کتاب. اصلا کلا کتاب خوبه.بعضی وقتا که دلم تنگ میشه میرم تو این کتابفروشیا یه قدمی میزنم و یه تورقی میکنم.لامصب همش اسپانیولیه ، یه خورده هم انگلیسی اون لا لوواش هست. به کار من نمیااد.

چند روز پیشا به یکی از دوستان گفتم که آقا واقعا حیفه ایرانی باشی و از این ذخایر ادبیات استفاده نکنی یعنی جفاست در حق حاقظ و سعدی و مولانا که خونده نشن. کلا باید از میراثی که برای ما مونده کمال استفاده رو ببریم .

یکی از آرزوهام اینه که بشینم و در حالی که دارم چاییمو میخورم برام کتاب بخونن. البته خواننده کتاب هم شرطه، کی بخونه خیلی مهمه. 

گردست نمی دهد وصالش 

دست  من  و  دامن خیالش