از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

لبی که خنده ندارد شکاف دیوار است

لبی که خنده ندارد شکاف دیوار است

 سری که عشق ندارد کدوی بی‌عار است

آقای الف

در میانه های صبح و ظهر، آقای الف وقتی داشت پنیرش را با کارد دسته قرمز فرسوده ای که از آشپز خانه براشته و روی میز کارش گذاشته تا همیشه دم دستش باشد روی نان صبحانه اش میمالید. فکرش مثل پنیری که در دستش بود پهن شده بود. داشت فکر میکرد که چطور میشود لذت و کامجویی از زندگیش را دو چندان کند. حالا که 3 دهه از زندگیش سپری شده باید چه بکند. در حالت نه خیلی خوشبینانه و نه چندان بدبینانه 50 سالی پیش رو داشت...

حال من خوب است اما با تو بهتر میشوم!

در لباس آبی از من بیشتر دل می‌بری‌

آسمان وقتی که می‌پوشی کبوتر می‌شوم‌

دو نفری آشپزی کنیم