اشتیاق

!بسیار اصرار کردم، گفت به جان خودت که خریدار نیستی

.فهمیدم که راست میگوید

نه به خاطر قسمی که خورد

.در چشمانش خودم را دیدم.

هندسه

!هندسه دوست داشتنی

بر ما سالی گذشت و بر زمین دوری!

.برای اولین بار در زندگیم در سال تحویل کنار خانواده نیستم

.با آرزوی عشق برای همه.

گر تو خواهی کز شقاوت کم شود

جهد کن تاعشق افزونتر شود

قانون سوم:

نوشته ای که با خط خوش نباشد لایق خوانده شدن نیز نخواهد بود، پس شایسته و بایسته این است که مرد خوش خط باشد.

خاطره کودکی

چشم که باز کردم، پدر ایستاده بود در درگاه. کنارم نوزادی آرمیده بود. پرسشگرانه نگاهی به پدر کردم

 !گفت: "بوسش کن، داداشته". ومن بوسیدمش با جان.دوباره به خواب رفتم

بوسه

من نخواهم ایستاد روبروی تو

!جز برای بوسه دادن

سایه جان

در یکی از مراسم شعر خوانی.

از من پرسید که آقای ابتهاج در 70 سالگی چه حسی دارید؟

جواب دادم که ، با بغض هم جواب دادم، خانم یکی از عیب های عمر بیخودی دراز این غریبیه. من که نگاه میکنم میبینم همه دوستان من رفتن. اگه اونا بودن من با شما چه کار داشتم!

دوست

  گر چه پیرم تو شبی تنگ درآغوشم گیر

تا سحر گه ز کنار تو جوان برخیزم

سلسسه موی دوست!

دوش در حلقه ی ما قصه ی گیسوی تو بود

تا دل  شب سخن از سلسله ی موی تو بود

a beautiful mind

i need to believe that, something extraordinary is possible! 

تلنگر!

آدم ها یک مرتبه و یکهویی از خواب بیدار میشن با یک تلنگر شاید، یا با یک سوال بی ربط حتی. بعد نگاه میکنن به خودشون، به درونشون . میبینن ای داد بیداد اصلا نمی خواستن اینی باشن که الان هستن. درست و دقیقا مثل حالتی که در عین گرسنگی میری درب یخچال رو باز میکنی و میبینی که  اصلا چیزی توش نیست و حتی چیزایی که توش بودن رو هم قبلا خوردی. 

The Life and Death of Richard the Second,Shakespeare

O, who can hold a fire in his hand
By thinking on the frosty Caucasus?
Or cloy the hungry edge of appetite
By bare imagination of a feast?
Or wallow naked in December snow
By thinking on fantastic summer's heat?
O, no! the apprehension of the good
Gives but the greater feeling to the worse:
Fell sorrow's tooth doth never rankle more
Than when he bites, but lanceth not the sore.

کیست که بتواند آتش بر کف دست نهد

 و با یاد کوه های پر برف قفقاز خود را سرگرم کند؟

یا تیغ تیز گرسنگی را با یاد سفره های رنگارنگ کُند کند؟

 یا برهنه در برف دی ماه فرو غلتد و به آفتاب تموز بیاندیشد

 نه، هیچکس! هیچکس چنین خطری را به چنان خاطره ای تاب نیاورد

 از آنکه خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست

. بلکه صد چندان بر زشتی آنها می افزاید

یار مرا!

نقش عشق میزند!

قانون دوم:

کسی که برای شکمش ارزشی قائل نباشد برای چیزهای دیگر هم انگیزه ای نخواهد داشت، در این راستا  بایسته و شایسته است که مرد  آشپز قابلی باشد. 

روزی روزگاری

با نظم و ترتیب

به سان ماه

گفت یک لیوان آب به من بده.

نزدیکترین لیوان رو برداشتم و از تنگ بلوری براش آب ریختم.

گفت این لیوان که دهنیه!

گفتم من باش آب خوردم.

لبخند زد و یه نفس آب رو خورد.

تلالو

آنچه بر ما میگذرد

بوی نان و قهوه

قانون اول:

استفاده از عطر و عبیر واجب است. ضمنا  بایسته و شایسته است کهعطر مرد در اندرونی خانه، متفاوت و به تر از خارج خانه اش باشد!

“It’s a rare enough thing – a man who lives up to his reputation”

فقط تو بخند!

مقیم زلف تو شد!

در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز

بلای زلف سیاهت به سر نمی آید